حمیدرضا خادم روز یکشنبه در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار ایرنا با بیان اینکه تخریب تپههای باستانی منطقه تاریخی جندی شاپور بزرگنمایی شده است، افزود: اگرچه تخلف صورت گرفته ولی اینکه یک کشاورز ۲ هکتار از تپههای باستانی منطقه جندی شاپور را تسطیح کرده است، صحت ندارد.
وی ادامه داد: این کشاورز، ۲ هکتار زمین کشاورزی در این منطقه دارد که یک تپه تاریخی کوچک در محدوده آن واقع شده و کشاورز هنگام شخم زدن، گوشهای از تپه را نیز همراه زمین شخم زده است.
رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول با بیان اینکه این اداره با هر تعرض سهوی یا عمدی به آثار تاریخی برخورد قانونی و قاطع میکند، گفت: منطقه جندی شاپور ۸۰۰ هکتار زمین دارد که تپههای باستانی در این منطقه پراکندهاند.
وی از بین بردن آثار تاریخی را خط قرمز اداره میراث فرهنگی عنوان کرد و افزود: ضمن احترام به کشاورزان جندی شاپور بارها اعلام شده درصورت تخلف و آسیب رساندن به تپههای تاریخی برخورد قانونی با آنها صورت میگیرد.
خادم با بیان اینکه محدوده تاریخی وسیع جندی شاپور با مشکل کمبود نیرو مواجه است، اظهارکرد: ۲ نفر باید به صورت شبانه روزی از این ۸۰۰ هکتار حفاظت کنند که کار دشواری است.
وی افزود: این زمینهای کشاورزی که در بین آنها تپههای تاریخی وجود دارد باید از جهاد کشاورزی به میراث فرهنگی واگذار شوند تا برنامه ریزی بهتری برای حفاظت و حراست از آنها صورت گیرد.
به گزارش ایرنا، آثار برجا مانده شهر قدیمی جندی شاپور در ۲۴ شهریور سال ۱۳۱۰ به شماره ۴۶ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید که تعیین محدوده دقیق و واقعی عرصه و حریم نیاز به تحقیقات دقیق توسط هیاتهای کارشناسی دارد.
این شهر، یکی از مهمترین شهرهای دوره ساسانی بوده که توسط شاپور اول ایجاد شده است؛ جندی شاپور از همان بدو تأسیس به تدریج به صورت یکی از مراکز علمی و پزشکی جهان آن روز درآمد و بنا به گفته تاریخنویسان، شاپور دستور داده بود تعداد زیادی از کتابهای طب یونانی را به زبان پهلوی ترجمه و در آنجا نگهداری کنند؛ خسرو انوشیروان در این شهر بیمارستان بزرگی ساخت و بر توسعه دانشکده پزشکی آن افزود.
نخستین دانشگاه جهان (ثبت در حافظه میراثجهانی یونسکو از منظر فرهنگی تولید علم و دانش در ۱۳ آبان ۱۳۹۷) به دستور شاپور اول ساسانی حدود یکهزار و ۸۰۰ سال پیش در این شهر که اکنون بقایایی از آن بر جا مانده، تأسیس شد.
آرامگاه یعقوب لیثصفاری (احیاگر زبان فارسی) که درون عرصه تاریخی شهر علمیدانشگاهی جندیشاپور واقع شده است نیز به شماره ۲۵۵۰ در هشتم دیماه ۱۳۸۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسید.
نظر شما