به قول مولوی «مدتی این مثنوی تاخیر شد» و بعد از گزارش «مادر برام قصه بگو»، چشمان تعدادی از نمایندگان جامعه قرآنی بعد از ۴۰ روز انتظار به دیدار با خانواده یک شهید قرآنی روشن شد. البته حضور عاشقان حسینی و جامعه قرآنی در پیاده روی اربعین و عزادارای شیفتگان رسول خدا(ص) و امام صادق(ع) و ثامن الحجج(ع) در روزهای پایانی ماه صفر باعث این انتظار شد که آن هم برای پیروان قرآن و عترت توفیقی بود تا در آستانه هفته دفاع مقدس خدمت یکی از مادران شهدای قرآنی برسند و دوباره پای درس مقاومت و ایثار بنشینند.
این بار سخن از مادر دو شهید است؛ شهیدان صادق و فخرالدین مهدی‌برزی. صادق متولد هفتم آذر سال ۱۳۴۴ و فخرالدین متولد ۱۲ فروردین ۱۳۴۹. برادر بزرگتر در عملیات والفجر یک در فکه و در ۲۲ فروردین ۶۲ در سن ۱۸ سالگی به شهادت رسید و فخرالدین در عملیات بیت المقدس ۲ در ماووت عراق در دوم بهمن سال ۶۶ در سن ۱۷ سالگی به برادر پیوست.
کسی چه می داند زهرا شیخ سفلی چگونه این دسته گل ها را بزرگ کرد و به جبهه فرستاد! صادق تا سوم متوسطه در رشته علوم تجربی درس خواند و با شنیدن صدای «هل من ناصر» حسین زمان درس و مشق را رها کرد و به عنوان بسیجی عازم جبهه شد و فخرالدین هم مثل برادرش تا سوم متوسطه در رشته ریاضی تحصیل کرد و به قافله بسیجیان در جبهه ملحق شد.
سال هاست که رحیم قربانی مسئول سازمان قرآن و عترت بسیج تهران بزرگ به عنوان بانی دیدار با خانواده شهدای قرآنی خدمت می کند و به همت این خادم قرآنی در ۶ ماه اول توفیق دیدار با ۱۳ خانواده شهید نصیب تعدادی از جامعه قرآنی و خبرنگاران شد. آقای قربانی سال ۹۴ نیز با خانواده شهید مهدی‌برزی دیدار داشت و در آن روز مادر و همرزمان شهید گفتنی ها را گفتند و خبرگزاری قرآنی ایکنا هم نوشتنی ها را نوشت؛ مثل گزارشی که برای همین دیدار نوشت. حالا بعد از ۱۰ سال مادر شهید به جامعه قرآنی درس می دهد که چگونه می توان تهدیدها را به فرصت تبدیل کرد.
فاطمه مهدی‌برزی خواهر شهید به نمونه ای از هنرنمایی های مادرش در دوران کرونا اشاره کرد که چگونه در آن چند سال خانه‌نشینی، مشغول کتابت قرآن شده و مونس تنهایی ها و دلتنگی هایش، کلام خدا بوده است. او درحالی این مطلب را بیان می کرد که یک قرآن زیبا با ترجمه فارسی به میهمانان نشان داد. قرآن حاج خانم دست به دست شد و چشمان حاضران را به نور قرآن روشن کرد.
مادر شهید که می گفت فقط تا ششم ابتدایی قدیم، درس خوانده گفت: من زیاد می نوشتم. در دوره جوانی خیاط بودم و حدود ۳۰۰ شاگرد داشتم.
وقتی آقای قربانی از مادر شهید خواست تا دعا کند، با کمال فروتنی و تواضع گفت: شب و روز کار من دعاست. دعا کنید که دعاهایمان قبول باشد. برای سلامتی امام زمان و رفع مشکلات مسلمانان به ویژه مردم مظلوم غزه دعا می کنم و نماز «رفع مشکلات هم می خوانم» و برای سلامتی رهبر انقلاب هم دعا می کنم.
آقای قربانی در ادامه صحبت های مادر شهید درباره سبک زندگی شهدا و ضرورت قرار دادن رسم و راه شهدا در زندگی امروزی گفت: اگر راه و رسم شهدا را ادامه می دادیم، وضع خیلی بهتری داشتیم. فرهنگ دوران جبهه به گونه ای بود که اگر می خواستند به کسی مسئولیت بدهند، به زور قبول می کرد. اگر فرهنگ آن زمان را بهتر نشر می دادیم، خانواده ها و به ویژه جوانان همواره پای انقلاب بودند.
مادر از خُلق و خوی فرزندانش گفت و از قرآن خواندن فخرالدین تعریف کرد که خواهر شهید قطعه ای از تلاوت برادر را برای حاضران پخش کرد؛ قطعه ای که از نوار کاست پیاده شده بود و شاید تنها یادگاری این شهید بود. در این ۱۳ دیدار جامعه قرآنی با خانواده شهدا، این دومین تلاوت شهید بود که به جان میهمانان می نشست و روح آنان را نوازش می داد.
خواهر شهید گفت که یادگاری های برادرانش یکی یکی از دست می رود. یعنی یک بار از مدرسه، یک بار از بسیج و هر بار به عنوان ساخت مستند یا کار فرهنگی خواستار عکس های برادرانش می شوند ولی ظاهرا یادشان می رود که امانت های مردم را برگردانند. فاطمه مهدی برزی گفت نامه های فخرالدین را گرفتند و نیاوردند و مادر شهید هم این را گفت که برخی آمدند دفترهای مربوط به دست نوشته های شهید را بردند و نیاوردند. البته حاج خانم دلش به سایت برادران شهید خوش بود و گفت عکس های پسرانش را می توانیم در سایت ببینیم.
عکس شهید فخرالدین در حال تلاوت قرآن یکی از تصاویر زیبایی بود که هنوز در منزل شهید توجه هر میهمانی را به خود جلب می کرد. وقتی وارد منزل شهیدان مهدی برزی شدیم، صحنه ای زیبا در برابر چشمان حاضران خودنمایی می کرد. مادر شهیدان مهدی‌برزی، گلخانه منزل را به محلی معنوی تبدیل کرده تا میهمانان با فرستادن صلوات و فاتحه ای وارد آن شده و از تصاویر شهدا دیدن کنند.
چند سجاده نیز برای کسانی پهن شده بود که دو رکعت نماز بخوانند و شهیدان مهدی برزی را واسطه برآورده شدن حاجت های خود قرار دهند. حاج خانم گفت: کسانی که وارد خانه می شوند؛ از همسایه و فامیل گرفته تا اغلب خانم‌های قرآنی، می توانند در اینجا به نماز ایستاده و ثواب نماز را به روح فرزندان شهیدم نثار کنند.
فرازی از وصیت‌نامه شهید فخرالدین، چشم نواز میهمانان بود با این جملات «اینجا من هستم، جای بسیار باصفایی است و به قول خودم، میان یک عده فرشته، یک انسان بد آمده جایی که محل پرواز عاشقان خداست. خلاصه جایی آمده‌ام که حقیقتاً صادق‌ها ساخته می‌شوند و چمران‌ها شهید می‌شوند».
هر جمله ای از وصیت نامه این شهید، درسی است برای شاگردان مکتب قرآن «چه خوب است که زندگی‌مان را با قرآن تطبیق دهیم، قرآنی که از جانب پروردگار و خالق رئوف است، هر طور که او خواست، همانطور شویم و هر چه رضای او بود همان را انجام دهیم. اگر گفت بجنگید با کافران، ما هم بجنگیم، اگر گفت برای پایداری دین اسلام بمیرید و با خون خود آنرا استحکام بخشید، ما هم بمیریم؛ البته نه در بستر بلکه در میدان جنگ با کفر، و اگر گفت بر این کشته شدن‌ها صبر کنید که عروج در همین است، ما هم صبر کنیم».
حالا به چند سفارش فخرالدین توجه کنید:
۱. در درجه اول سعی کنید هر کاری می‌کنید در راه رضای خدا باشد و کلاً تمام حرکات و سکنات خود را طوری انجام دهید که در آن رضای خدا را جلب کنید و خدا را همواره ناظر اعمالتان بدانید و بدانید این کار بسیار مشکل است و باید با حوصله و صبر فراوان با آن برخورد کنید و به سادگی دلزده نشوید.
۲. سعی کنید نمازتان را با حال فراوان بخوانید. زیرا اگر نماز قبول شود، تمام اعمالتان قبول خواهد شد و اگر هم قبول نشود، اعمالتان امکان کم دارد که قبول شود. زیرا من این را تجربه کرده‌ام.
۳. قرآن زیاد بخوانید که مایه قرب خداست و باعث رقت قلب می‌شود و نوری می‌شود که مایه هدایت شما در این دنیا و راهنمای شما در آخرت و همراه شما در قبر است.
۴.سعی کنید هر نوع کاری که می‌کنید، بعد از رضای خدا سبب تحکیم و نقویت انقلاب و دولت شود نه سبب تضعیف آن.
۵. به سخنان معصومین(ع) عمل کنید و از چشمه سرشار علم متصل به علم الهی آنها بهره‌مند شوید.
۶. به سخنان امام و مسئولین عمل کنید و از این دولت که ان‌شاءالله زمینه‌ساز انقلاب مهدی (عج) هست تا پای جان حمایت کنید.
۷. در خوردن و نوشیدن و خوابیدن و تفریح حد اعتدلال را رعایت کنید.
سخنان مادر شهیدان مهدی‌برزی را که درس اخلاص و صبر و ایثار بود، در «تخته سیاه» دل می نویسیم و تا هفته آینده که به دیدار خانواده شهیدی دیگر می رویم، تکرار و تمرین می کنیم تا شاید زندگی مان رنگ و بوی شهدا بگیرد.
نظر شما