در گفتار و شعار، روابط عمومی را به مغز متفکر، شریان حیاتی، قلب تپنده و پیشانی سازمان تعبیر می کنند ولی در عمل می بینیم این بخش در پایین ترین سطح سازمان ها قرار دارد؛بخش کوچکی از عدم دستیابی روابط عمومی ها به جایگاه واقعی به عملکرد خود فعالان این بخش باز می‌گردد، اما بخش عمده و اصلی آن به نوع نگاه و نگرش مدیران مربوط است.
به نظر می رسد مدیران باید به این نتیجه برسند که روابط عمومی نقش سازنده ای در موفقیت و پیشبرد اهداف سازمانی دارد و بر پایه این اعتقاد افرادی را که تخصص لازم در این حوزه را ندارند و یا علاقه مند نیستند از بدنه روابط عمومی حذف کنند و افراد متخصص و با تجربه و علاقه مند را به این بخش وارد کنند و در کنار آن حمایت لازم را از آن داشته باشند.
یکی دیگر از مسائلی که مانع ارتقای جایگاه روابط عمومی شده و می توان از آن به عنوان چالش یاد کرد نبود ساختار سازمانی مناسب در برخی دستگاه‌های اجرایی است. می بینیم که این ساختار هنوز در حد کارشناس باقی مانده و فکر اساسی برای بخش مدیریتی آن نشده است. این موضوع سنگ بنای روابط عمومی است و باعث شده بسیاری از فعالان روابط عمومی انگیزه لازم را برای ماندن در این حوزه نداشته باشند.
از سوی دیگر به دلیل نبود این ساختار، مدیران و رده های میانی سازمانی نیز این جایگاه را درک نکرده اند.
روابط عمومی هایی موفق هستند که ابتدا تخصص و علاقه مندی بالایی داشته باشند. بخش مدیریت از آنها حمایت کند و به نقش مهم این بخش اعتقاد راسخ داشته باشد.
روابط عمومی متخصص که از حمایت های سیستم برخوردار باشد قطعا می تواند موفق باشد و ارتباطات درون سازمانی و به ویژه برون سازمانی را به بهترین شکل برقرار کند و دستاوردهای خوبی برای مجموعه خود به ارمغان آورد؛ اگر بگوییم مسوولیت و جایگاه روابط عمومی در یک سازمان کمتر از یک معاون نیست گزاف نگفته ایم.
جایگاه روابط عمومی در شعار خوب است و در حد معاونت یک سازمان، کار و مسولیت متوجه اش است؛اما در عمل هیچ جایگاه، قدرت و اراده ای ندارد که بتواند کارها را پیش ببرد لذا می بینیم با چالش هایی مواجه می شود.
برخی مدیران به جایگاه و نقش روابط عمومی هیچ اعتقادی ندارند و با وجود اینکه طعم خوب عملکرد و پیامدهای مثبت این بخش را چشیده اند، از نردبان روابط عمومی به قله های پیشرفت صعود کرده اند و مدیریت اطلاع رسانی ، مدیریت بحران ها و مدیریت پیشنهاد های اثر بخش آن را دیده اند ولی متاسفانه در صدد تضعیف آن نیز بر می آیند.
برخی فکر می کنند انجام امور روابط عمومی کار ساده ای است؛ در حالیکه قبل از اینکه یک کار اداری و اجرایی صرف باشد مدیریت و هنر است به همین دلیل نباید هر کسی را در این سمت منصوب کرد.
روابط عمومی متخصص و حرفه ای گاهی مواقعی سازمان را از بحران نجات می دهد ، گاهی ارزش و اعتبار گاهی آبرو و قدرت می دهد؛ روابط عمومی جایگاه مهم و اثر بخش یک سازمان است این را کسانی متوجه آن هستند که تخصص دارند و یا سالها در این بخش کار کرده اند.
به نظر می رسد لازم است دوره های توجیهی و اموزشی جایگاه و نقش اثر گذار روابط عمومی ها در پویایی، تحرک و توسعه سازمانی برای بسیاری از مدیران برگزار شود تا روابط عمومی بتواند مسیر پیشرفت و ارتقای خود را دنبال کند و تا این موضوع اتفاق نیفتند و اعتقاد راسخ در بین مدیران وجود نداشته باشد وضعیت روابط عمومی خوب که نمی شود هیچ، ضعیف تر نیز می شود.
نظر شما