مجتبا نریمان در گفت‌وگو با خبرنگار کتاب ایرنا، با اشاره به وقفه ۱۰ ماهه در انتشار مجله «نوپا» بیان کرد: از خرداد ۱۴۰۳ این شماره آماده چاپ بود، اما به دلیل مشکلات مالی نتوانستیم مجله را منتشر کنیم و در نهایت به تعداد محدود در ۳۰۰ نسخه به شکل چاپ دیجیتال آن را منتشر کردیم. این شماره پربار و حدود ۴۰۰ صفحه است، اما تمام داستان‌ها و ترجمه‌های ما دیر به چاپ رسید.
مدیرمسئول فصلنامه «نوپا» با اشاره به اینکه از دو سال پیش روی این شماره کار کرده‌اند، ادامه داد: یکی از راه حل‌های موجود برای مستقل ادامه دادن، پایین آوردن شمارگان است. دوست داریم مانند چهار شماره اول بتوانیم روی کیوسک برویم و لازمه چنین مساله‌ای این است که بتوانیم مجله را با شمارگان بالا (دو هزار نسخه) منتشر کنیم، این در این روزها ممکن نیست، پس شماره اخیر فقط در کتابفروشیها توزیع می‌شود. البته در صورت اتمام شمارگان همانطور که در شماره‌های ۶ و هفت مشاهده کردیم، مجله می‌تواند به چاپ دوم برسد.
او افزود: این روزها به ادامه حیات مجله فکر می‌کنیم. البته مجله به شکل الکترونیک در فیدیبو و طاقچه به فروش می‌رسد. مجله‌هایی که مانند «نوپا» تاریخ مصرف ندارند، می‌توانند خریداری و در هر زمان از سال مطالعه شوند. تمام داستان‌ها و مطالبی که در مجله چاپ می‌شود، همراه با نقد و یادداشت منتشر می‌شوند تا نقاط قوت و ضعف آن‌ها مشخص شود.
نریمان با اشاره به چهره‌های ادبی که در این شماره مطالبی از آن‌ها در «نوپا» منتشر شده است، ادامه داد: از شماره اول، سیاست مجله بر این بود که اولویت را بر انتشار داستان‌ها و مقالات نویسندگان جوانی بگذارد که تا به حال کارشان را جایی منتشر نکرده‌اند و کتاب ندارد. در نهمین شماره از ۱۰ داستان، ۷ داستان از نویسندگان نوپا منتشر شده است. ترجمه‌ها آثار شاگردان اسدالله امرایی هستند، مترجمان جوانی هستند که تازه کار خود را شروع کردند و همچنین از اساتید و چهره‌های شناخته شده مطلب می‌گیریم تا انگیزه بیشتری برای افرادی که تازه در این حوزه کار خود را شروع کردند ایجاد شود. برای نویسندگان جوان جالب است که آثارشان در کنار آثار افرادی مانند جواد مجابی منتشر شود.
طنز؛ ابزار انتقادی کم‌خطر یا واکنشی به استیصال در زمانه بحران
نهمین شماره مجله ادبی نوپا که به موضوع طنز در ادبیات فارسی پرداخته است پس از وقفه‌ای نزدیک به یک سال منتشر شد. نریمان سردبیر و مدیرمسئول این فصلنامه در بخش «سخن سردبیر» به موضوع این ویژه‌نامه اشاره کرده و آورده است:
اینکه در سال‌های اخیر می‌گویند ما ایرانی‌ها در واکنش به هر اتفاق و فاجعه‌ای لطیفه یا جوک می‌سازیم، جای کنایه و تمسخر و تحقیر، باید از زوایای دیگری دیده شود. اینکه این جمله تا چه حد درست است و ما کجای این واکنش قرار داریم خود جای بررسی دارد؛ اما فرض را بر این می‌گیریم که این جمله تا مقداری هرچند اندک حقیقت داشته باشد. در این صورت باید ببینیم ما را چه می‌شود که گاهی در واکنش به هر فاجعه‌ای اعم از گرانی و قتل و قحطی، جمله‌ای خنده‌آور می‌سازیم و می‌نویسیم یا دست‌کم از شنیدن لطیفه‌ای در باب یک ویرانی، در دل، حتا به اکراه می‌خندیم. آیا طنز را مانند سعدی ابزاری کم‌خطرتر برای نصیحةالملوک تصور می‌کنیم یا حقیقتا می‌خواهیم از شدت فاجعه بکاهیم و واکنشی است به استیصال ما در آن بحران؟ و یا اینکه چه می‌شود که در دوره‌هایی چون مشروطه، زبان اعتراض زبان طنز می‌شود؟ که البته این جمله را می‌توان جابه‌جا نیز خواند. شاید سوال دقیق‌تر این باشد که کاربرد طنز در ادبیات چیست و چه وقت به داد می‌رسد؟ و چرا طنز در زمانه استبداد گاهی پررنگ‌تر می‌شود؟ سؤال‌های بسیاری در این باب که سعی کردیم در دل مقالات و داستان‌ها و نقدها و گفت‌وگوهای این شماره به جواب‌شان برسیم.
در نهمین شماره مجله ادبی نوپا می‌خوانید:
در بخش سخن سردبیر با عنوان «چرا طنز؟» نوشته مجتبا نریمان؛ در بخش بازچاپ «احمِدو» نوشته سعیدی سیرجانی؛ در بخش پرونده «ماشین‌ها شوخی نمی‌کنند: امر سیاسی، طنز و هوش مصنوعی» نوشته ناصر فکوهی، «خدابیامرزدش، آدمِ بی‌شرفی بود!» گفت‌وگو با ایرج پارسی‌نژاد؛ طنز «چرخه‌ای‌ست میان خنده و اندیشه!» گفت‌وگو با داریوش مؤدبیان، «طنزنویسی که دیگر طنز نمی‌نویسد»گفت‌وگو با پوریا عالمی؛ «درآمدی بر طنز در تاریخ بیهقی» نوشته رؤیا صدر؛ «طنز در شعر احمد مطر» ترجمه و اقتباس ستار جلیل‌زاده؛ «عبور از جهانِ تیره» محمدرضا ایوبی؛ «هنر درآمیختن جنایت با شوخی» نوشته دریا سهرابی؛ «نگاهی به طنز در غرلیات بیدل دهلوی» نوشته مهرداد مهرجو؛ «پاسخ به چند پرسش از پرسش‌های ماکس فریش» نوشته نسیم خاکسار منتشر شده است.
در بخش داستان فارسی «تو خود عدوی خویشتنی!» نوشته جواد مجابی؛ «دزدی» نوشته محمد قاسم‌زاده، «لطفاً نمیر آقای میرمیریان» نوشته فرهاد حسن‌زاده؛ «خانه‌مانده» نوشته زهرا علی‌پور؛ «مادربزرگ عزیزم» نوشته پدرام اجتماعی؛ «بافتنی در تابستان» نوشته حمیدرضا مهاجر، «عروس تعریفی» نوشته سولماز مسعودیان، «آمدیم ثواب کنیم، کباب شدیم» نوشته نیلوفر وفایی مرادی، «سنگ خدا» نوشته مصطفی مهذّب؛ و «دست‌دندانِ پدربزرگ» نوشته مجتبا نریمان به چاپ رسیده است.
در این شماره آثاری خواندنی در بخش ترجمه، شاهِ نامه‌ها، اساطیر و اساطیرواره‌ها، به عبارت دیگر و مقاله‌ها و نقدها منتشر شده است.
نهمین شمارۀ مجلۀ ادبی نوپا ویژۀ طنز در ادبیات در ۴۰۰ صفحه زمستان ۱۴۰۳ روانۀ کتابفروشیها شد.
نظر شما