به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «فیز»، دفعه بعدی که سازمان فضایی «ناسا» به کره ماه میرود قصد دراد در آنجا بماند. در چهارچوب «برنامه آرتمیس»، سازمان فضایی آمریکا قصد دارد برای اولین بار یک حضور انسانی را بر روی یک جرم یا کره آسمانی بجز سیاره زمین حفظ کند. اما ساختن یک پایگاه قمری کار کوچکی نیست. این کار نیازمند ژنراتورهای برق، خودرو و زیستگاههایی است و صنعت فضایی در تلاش و رقابت برای غلبه بر این چالشهای فنی است.
«نیل دیویس» مهندس ارشد سیستمها برای «خوروی قمری» در شرکت فضایی «داینتیک» میگوید: این هفتخوان رستم در حوزه مهندسی است! شرکت داینتیک ماه گذشته طراحی نمونه اولیه خود از یک ماهنورد را در سمپوزیوم فضایی در «کلرادو اسپرینگز» ارائه کرد. در این حال ، «جیم فری» دستیار مدیر ناسا گفته که احتمالا تا مراحل پایانی ماموریت آرتمیس – مرحله ۷ به بعد – مساله افزودن زیستگاههای دائمی بر روی سطح ماه بررسی نخواهد شد.
آرتمیس-۳ که شامل اولین فرود برنامهریزی شده بر سطح ماه خواهد بود تا اواخر دهه جاری روی نخواهد داد بنابراین ساختن زیستگاه یا سکونتگاه تا پیش از دهه ۲۰۳۰ شروع نخواهد شد. وی افزود که این پایگاه احتمالا متشکل از چندین سایت برای متنوع سازی هدفهای کاوشهای علمی و ایجاد انعطافپذیری بیشتر برای فرودها خواهد بود.
برق و ارتباطات
اما با وجود این برنامهزمانی دور و دراز ، شرکتها از هم اکنون سر از پا نمیشناسند . «جو لاندن» مدیر اجرایی شرکت «کرسنت اسپیس» از وابستگان جدید شرکت «لاکهید مارتین» در حوزه خدمات قمری، گفت: گام صفر در این زمینه مساله ارتباطات است. در این زمینه به زمانی که به یک آپارتمان جدید نقل مکان میکنید فکر کنید ، اولین کاری که میکنید برقراری اتصالات تلفن و اینترنت است. این شرکت که کار خود را با یک جفت ماهواره شروع میکند در نظر دارد تا تامین کننده اینترنت و جیپیاس در کره ماه باشد. لاندن برآورد میکند که ارزش بازار کره ماه در مدت ۱۰ سال آینده ۱۰۰ میلیارد دلار خواهد بود.
مرحله بعدی: روشن کردن لامپها. شرکت «استروبوتیک» با ۲۲۰ کارمند یکی از سه شرکتی است که که توسط سازمان ناسا برای تولید پنلهای خورشیدی انتخاب شده است. این پنلها باید بطور عمودی نصب شوند زیرا در قطب جنوب کره ماه ، نور خورشید به ندرت از افق بالا میآید. قطب جنوب ماه مقصد مورد نظر برای فرود است زیرا آنجا آب به شکل یخ دارد. پنلهای شرکت استروبوتیک در ارتفاع حدود ۱۸ متری با کابلهایی به طول چندین کیلومتر متصل خواهند شد . این آرایههای خورشیدی به خودروهایی متصل میشوند و به مکانهای مختلف حمل میشوند.
خودروها
ناسا برای کارهای علمی خود همچنین به صنایع مسئولیت داده است تا یک ماهگرد بدون فشار – بدون سقف – برای دو سرنشین را بسازند که باید تا سال ۲۰۲۸ آماده باشد. بر خلاف خودروهای مورد استفاده در ماموریت «آپولو» ، این خودروها همچنین باید بتوانند بطور خودکار و مستقل و بدون حضور فضانوران نیز کار کنند. این یعنی اینکه آنها باید بتوانند در برابر سرمای سخت شبهای کره ماه با دمای تا حد منفی ۱۷۰ درجه سانتیگراد که ممکن است تا دو هفته طول بکشند تاب بیاورند. بسیاری از شرکت ها کار خود را در این زمینه شروع کرده اند. یکی از نمونههای تولید شده تا حد ۱۵ کیلومتر در ساعت سرعت خواهد داشت و شامل یک بازوی رباتیک و چرخهای فلزی خاص برای حرکت در سطوح سنگی و گرد و غبار ماه است. ناسا هنوز شرکت یا شرکتهای خاصی را در این زمینه انتخاب نکرده است.
سکونتگاه
و در نهایت خدمه ماموریت فضایی نیاز به جایی دارند که اسمش را خانه بگذارند و کلاههای خود را آویزان کنند و دمی بیاسایند. ناسا در این زمینه قراردادی ۵۷.۲ میلیون دلاری به شرکت «آیکون» در تگزاس متخصص در زمینه چاپ سهبعدی داده است تا فناوری مورد نیاز برای ساختن راهها و در نهایت خانهها را توسعه بدهد. این ایده وجود دارد که از خاک کره ماه به عنوان مصالح استفاده شود. شرکتهای دیگر مانند «لاکهید مارتین» نیز در حال توسعه مفهومهایی مانند خانههای بادکردنی هستند که به گفته یکی از مقامات این شرکت ، این خانهها قابل استقرار روی سطح ماه و سپس باد کردن و بزرگ شدن هستند تا فضای بزرگتری در اختیار فضانوردان قرار بدهند.
مفهوم اصلی و پایهای ماموریت بازگشت به کره ماه با ماموریت آرتمیس ، کمک به سازمان ناسا برای آماده شدن به منظور ماموریتهای دوردستتر به کره مریخ است. سامانههای طراحی شده برای ماموریت ماه باید به شکلی باشند که در مورد مریخ نیز کارآیی داشته باشند.
نظر شما