به گزارش ایرنا، کرامت عزیززاده دوچرخه‌سوار ایرانگرد و جهانگرد با حضور در خبرگزاری ایرنا مرکز اردبیل و با کاشتن نهال در حیاط چند مرکز آموزشی شهر اردبیل سفر خود به دور ایران را با شعار "ترویج درختکاری و حفاظت از محیط زیست" آغاز کرد.
عزیززاده ۵۳ ساله اهل شهر آستارا در استان گیلان از سال ۱۳۸۱ سفر با دوچرخه به دور ایران و کشورهای جهان را آغاز کرده است. وی عضو سازمان‌های مردم نهاد از جمله حامیان محیط زیست، سفیران آب، سفیران صلح و دوستی، انجمن حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست، جمعیت هلال احمر و عضو فعال فدراسیون دوچرخه‌سواری است و تلاش می‌کند در جریان سفرهای خود به عنوان فعال محیط زیست، آب و مسائل اجتماعی در جهت کاهش آسیب‌های موجود در این بخش‌ها گام بردارد.
چطور به دوچرخه‌سواری علاقه‌مند شدید؟
من کتاب و روزنامه زیاد مطالعه می‌کنم و همیشه دوست داشتم کار ماندگاری برای کمک به مردم، به ویژه کودکان انجام دهم؛ در سال ۸۱ در روزنامه‌ای نام "انجمن حمایت از کودکان" را دیدم و برای کمک با آنها تماس گرفتم و گفتم که از نظر مالی نمی‌توانم کمک زیادی بکنم، اما می‌توانم به نفع کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست رکاب بزنم، آنها گفتند که برای همکاری با انجمن باید به تهران بروم. به تهران رفتم و با مسئولان انجمن صحبت کردم و گفتم هدفم کمک به کودکان سرزمین‌ام است. با صحبت‌های انجام شده به توافق رسیدیم و آنها برای حضور من در شهرهای مختلف ایران نامه زدند و همکاری ما شروع شد. وقتی ایرانگردی را با دوچرخه شروع کردم، جاده‌ها، دشت، جنگل و رودخانه‌های ایران را آلوده را دیدم و با خود عهد بستم تا می‌توانم به محیط زیست کشورم خدمت کنم و در این زمینه فرهنگ‌سازی کنم.
به کجاها سفر کرده‌اید؟
تاکنون ۱۴ بار با شعارهای مختلف از جمله "حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست، ترویج درختکاری، حفاظت از محیط زیست، صرفه‌جویی در مصرف آب و رساندن پیام صلح و دوستی به تمامی شهرهای کشور سفر کرده و تمام ایران را رکاب زده‌ام. علاوه بر این به ۷۰ کشور دنیا از جمله ترکیه، لهستان، رومانی، یونان، نروژ، فنلاند، سوئد، پرتغال، ایتالیا، آلمان، اتریش، سوئیس، اسپانیا، گرجستان، روسیه، هندوستان، مالزی، اندونزی و چین سفر کرده و علاوه بر درختکاری پیام صلح و دوستی ملت ایران را به آنها رساندم.
برخورد مردم با شما چگونه است و چه خاطراتی از این سفرها دارید؟
سفر همیشه خاطره‌انگیز است، در یکی از سفرها برای کاشتن درخت به سازمان آتش‌نشانی شهر اراک در استان مرکزی رفته بودم خانواده‌ای آنجا مرا دیدند و با اصرار زیاد مرا به خانه خودشان دعوت کردند و ۲ روز میهمان آنها بودم ، این خانواده آنقدر به من لطف و محبت کردند که شرمنده آنها هستم.
یک شب در مسیر پرتغال به اسپانیا که باران شدیدی هم می‌بارید، دوچرخه من در جاده آسیب دید و شکست. در حالی که خیس شده بودم و از سرما می‌لرزیدم با زحمت فراوان خود را به صلیب سرخ مستقر در کنار جاده واقع در محلی به نام "باداخوس" رساندم و گفتم دوچرخه‌سوار ایرانی هستم و برای کاشتن درخت و ترویج صلح و دوستی رکاب می‌زنم، آنها با رئیس هلال احمر تماس گرفتند. در آنجا به من لباس تازه دادند و لباس‌هایم را عوض کردم و برای من هتل گرفتند و از من پذیرایی کردند. فردای آن روز در تپه شهر باداخوس اسپانیا ۲ نهال زیتون کاشتیم و در پایه نهال‌های کاشته شده نام من و کشورم ایران در ورق آلومینیومی حک شد. البته سفر با دوچرخه همیشه هم شیرین و لذت‌بخش نیست و مشکلات خاص خود را دارد. در کشورهای رومانی و تایلند دوربین عکاسی و تلفن همراه مرا دزدیدند و مشکلات زیادی برای من ایجاد شد.
به عنوان حامی محیط زیست تاکنون چند اصله نهال کاشتید؟
با همکاری وزارت ورزش و جوانان، فدراسیون دوچرخه‌سواری، منابع طبیعی، محیط زیست، بهزیستی، آموزش و پرورش، هلال احمر و سایر دستگاه‌های اجرایی در این مدت حدود ۵۰ هزار اصله نهال در نقاط مختلف ایران و سایر کشورهای جهان کاشته‌ام.
هزینه سفرهای خود را از کجا تامین می‌کنید؟
من با هزینه شخصی خودم سفر می‌کنم، حتی گاهی وام گرفته و یا خانه‌ام را فروخته‌ام تا بتوانم هزینه‌های سفرم را تامین کنم و حتی یارانه‌ام به خاطر سفرهای خارجی قطع شده است.
آیا اعضای خانواده مخالف دوچرخه‌سواری شما نیستند؟
من از این فرصت استفاده کرده و از اعضای خانواده‌ام به ویژه همسرم نهایت تشکر را می‌کنم، واقعیت این است که اعضای خانواده‌ام وقتی علاقه من را به دوچرخه‌سواری دیدند نه تنها مخالفت نکردند بلکه همیشه و در همه حال پشتیبان من بوده و من را حمایت کردند.
هر روز چند کیلومتر دوچرخه‌سواری می‌کنید؟
بستگی دارد، شده حتی روزی بیش از ۲۰۰ کیلومتر دوچرخه‌سواری کردم و تاکنون در مجموع بیش از ۵۵ هزار کیلومتر در داخل و خارج از کشور رکاب زده‌ام.
با این همه دوچرخه‌سواری، هنوز خسته نشدید؟
در سفر به شهرهای مختلف به دیدن کودکان محروم رفته و برای آنها گل و شیرینی و هدیه برده و نقاشی می‌کشم و با دیدن شادی‌هایشان انگار دنیا را به من می‌دهند. بهترین لحظات زندگی‌ام وقتی است که این کودکان از شادی من را بغل می‌کنند و خوشحال هستند و هنوز هم تصاویر این بچه‌ها در ذهن من است؛ من با مردم زندگی می‌کنم و گاهی به‌قدری با درد مردم همراه می‌شوم که خستگی راه و سختی‌هایش را فراموش می‌کنم.
چرا از دوچرخه برای سفر استفاده می‌کنید؟
دوچرخه وسیله سبزی است و دوچرخه‌سواری علاوه جلوگیری از آلودگی هوا و تخریب محیط زیست، باعث نشاط و سلامتی افراد جامعه می‌شود، به طوری که من با ۵۳ سال سن به دلیل رکاب زدن و ورزش کردن تاکنون قرص و دارو مصرف نکرده‌ام و بر این باورم که ورزش بهترین دارو برای مبارزه با بیماری‌هاست.
چه نهادهایی از شما حمایت می کنند؟
محیط زیست، منابع طبیعی، بهزیستی، آموزش و پرورش، هلال احمر و آموزش و پرورش در حد وسع و توان خود از من حمایت کرده و محل اسکان را تامین می‌کنند.
از مردم و مسئولان چه انتظاری دارید؟
انتظار دارم مسئولان بیشتر به فکر محیط زیست باشند. محیط زیست امانتی دست ما است و باید امانتدار خوبی برای نسل‌های آینده باشیم. در واقع همه آحاد مردم باید برای حفاظت و نگهداری از محیط زیست تلاش کنند و برای کاهش آلودگی و جلوگیری از تخریب محیط زیست از دوچرخه استفاده کنند.
چه آرزویی دارید؟
آرزو دارم تا آخر عمر رکاب زده و سفیر شایسته‌ای برای ایران عزیزمان باشم و شاهد روزی باشیم که هیچ جنگ و دعوایی در دنیا وجود نداشته باشد و نهال صلح و دوستی در سراسر جهان کاشته شود.
چه برنامه‌ای برای آینده دارید؟
تلاش می‌کنم در آینده نزدیک سفر به پنج قاره جهان را آغاز کرده و کل دنیا را رکاب بزنم.
نظر شما